von: Franz Firla
Diese Geschichte ist geschrieben worden von der Mundart-Gruppe „Meierksch Platt“ aus Duisburg Meiderich.
Im April 2008 wurde sie von Franz Firla. ins Mölmsch Platt übersetzt.
Das Duo Jan & Hinnerk, mit bürgerlichem Namen Josef Pütz und Wilhelm von Gehlen, hat diese humorvolle Erzählung im neuen Podcast für den Geschichtsvereins Mülheim erzählt.
Däm Bügelmann
Hinnerk: Chun Daaach Jan, ek häpp chehöart, din Öilsche wöar aafchehaue, stemp dat?
Jan: Jo, dat stemp, merr dat ös merr halw soa schlemm, chutt dat dat Oos fott ös. Se
hädd me-i ssöös noch en’t Chraw chebraach.
Hinnerk: Jong, Jong, Jong, dan bösse jezz chanz alle-in? Dat ös doch ouk nee chuut. Wat
mak’sche dann nou?
Jan: Ek ssöök me-i wat Nöiet. Ek sinn doch noch en staatse Kääl, ek häpp doch waal noch
Schangse.
Hinnerk: Dat mutts dou chrad noch ssägge, dou heess doch hööchstens Schangse wu en
Hound be-im Metzger.
Jan: Ssaach dat nee, chister woar ek op em „Ball der einsamen Herzen“. Do hadden me-I
en jong Fräuken op en Köpke Kofe tu sech noh Huus incheladd. Ek kann’sche wat
ssägge, dat woar en lecker Deansche. Et hadden er viell-eichs wat ene Bluus, on en
Figüürke hadden die! On dann eas de Be-in, die woaren soa lang, di höarden char nee
meahr op, die chingken allbitts bös op de Ääd.
Hinnerk: Dunnerschlach, wän hätt’sche dat chedaach, dat dou noch wat opriete kööß! On wu
chingk dat nou widder ?
Jan: Paass op. Ees we-i dann be-i öar boowen woare, hadden se me-i en Köpken Kofe
chekook, on ees ek et me-i chrad chemütlich maake woul, do sseet se föar me-i: Jan,
ek chlöiv do kömp minne Mann retour, choon neewenaan in de Kaamer, do steiht en
chroate Maun völl met Bügelwääsche, dat Bügeliser ös ouk do, do kasse all ees
aanfange te bügele, un ek kann dann föar minne Mann segge, dä Bügelmann ös do.
Hinnerk: Verdeck, di woar äwwer schlau. On dou hees chebügelt?
Jan: Chemäcklich, ek häpp chebügelt un chebügelt, twea Stonde l lang, nicks ees
chebügelt.
Hinnerk: Wat, twea Stounde hees dou chebügelt?
Jan: Jo, un allet föar en Köpke Kofe.
Hinnerk: Allet bloass föar en Köpke Kofe? Dat chlöiv ek nee, dä Mann hadden de-i doch
bestemp, ees dou fäädich woars, noch en Flääsch Bier utchecheewe.
Jan: Jo, dat stemp, do heesse Rääch. Merr ssaach ees: wuher witts dou dat?
Hinnerk: Woher ek dat we-it? Paaß op, die Twea, di häwwe us Twe-a chanz schöan ööwer’n
Deesch chetrocke.
Jan: Woröm us Twea? Ek woar doch da Dämelack, dä föar chanz ömsöös chebüügelt
heet!
Hinnerk: Dat waal, merr die Wääsche, die dou chistern chebüügelt hees, di häpp ek
vöarchister chewaasche.