/

Dän Aule

Altstadt-Friedhof, Foto: Danny Gießner
Eingang Alstadt Friedhof, Foto: Danny Gießner

von: Chird Hardering

Dieses Gedicht stammt von Chird Hardering, mit bürgerlichem Namen Gerhard August Hardering, 1892 – 1967. Er wird von vielen als der bedeutendste Lyriker der mölmschen Mundart deutscher Zunge bezeichnet.

Der Podcast wird gesprochen von Wilhelm von Gehlen

Inhalt:
Ein Mölmscher liegt schon lange auf dem Altstadt-Friedhof und langweilt sich. Da beschließt er, aufzustehen und sich in seiner Stadt umzusehen. Doch seine schöne alte Heimatstadt ist nicht wiederzuerkennen. Weder der schiefe Turm noch die alte Kettenbrücke sind noch da. Der Krieg und viele Bausünden haben der Stadt ein völlig anderes Gesicht gegeben. So beschließ er sich wieder ins Grab zu legen bis zum Jüngsten Tag.

Dän Aule

En Aule, dän vüar hounend Johr Gestoarwen um beschraawe wuar, Dä sseet vüar ssich: „Ick ssin et leid! Tick läch hie all en Iä.wichke-it.

Boll wäd et Tied, ees op te stohn Un ees duar min aul Mölm te chohn.

Ick huar’sche doch vüarlängs en Joülere Ssu‘ dück der buute, un em Böülere, Un e-imool wuar et in der Naach, Wahl schlimmer ees am jüngsten Daach.

Doo wuar derbuuten em Banduuse, Ees wüar dän Döüwel ssich. am luuse. Ick will ees kieke, wat ick huar,

Wat dat wahl füar’m Banduuse wuar. Ick häb ke-in Rauh, büss dat ick weit, Off noch i‘ Mölem alles steiht,

Ssu‘, ees ick et ter Tied verloote. Dän Dickschwall un die Te-inerstroote, Dä Scharpemberch, die Kettembrück, Die Muusfall wäd dann ouk bessück,

Merr, noh‘ dän aule, che-iwen Toan, Will ick tu alleriäs ees chohn.“

Et Naachs, ssu` tüschen twälw un e-in, Ssück hee ssin Knooken ees bene-in, Probiert ees, off ssö noch ssu‘ paasse, Chraad ees ssä üm am Lief chewaasse;

Un ssüh ees aan, ssö paasse chutt. Chau klimp hee ut däm Chraaw ‚eruut, Heet ouk dä Kirkhoff flück verloote Un ste-iht o’m Haachcician op’e Stroote. Merr nou che-iht hee in aller Ruh, ‚erouner op’e Muusfall tuu,

Woo hee ssu‘ dück‘ em Paar chedrunke. Chanz im Chedinke dööp verssunke, Kümp hee büss ounen an’e Eck, —

Merr doo krich hee sdie ssu’ne Schreck, Dat üm ssin Knocke, ault un rief,

Ssu‘ rabbele am chanze Lief.

Die Muusfall, die ‚m paar hounend Johr,

In Duat, in Nuat, in Krööchs-chefohr                                                                    

Wahl hounend mool ‚eri igerooke,

Die üss ni’miähr, iiSs affchebrooke.

Merr wat hee nöö bechriepe koun,

Ouk alles wat derteege stoun,

Ees hee ssich te entssinne we-it,

Üss chraad, ees wüär et fottcheweiht.

Dän aule Mark, mit drümm un draan,

Üss chlatt, chraad ees en Köüchelbahn.

Dän Aulem blief verwöünert stohn, Hee krieg et mit der Angs te doon.

Hee tratt watt trück, hee kick ees huadi, Off hee dä scheiwen Toan nää ssuach. Hee kick en dianze Tied ‚erop,

Kick ssich ssin Qugen ut’e Kop,

Merr off wahl helle Moondeschien, Va’m sche-iwen Toan üss nicks te ssöhn.

Nou rüpp hee in ssin Angs, mit Bäöwe: „Wo üss dä scheiwen Toan geblööwe? Wat ssall Mölm uahne sche-iwen Toan? Blööf hie o’m Platz dann diaarnicks stohn?“

Hee ste-iht bedrööw un truuridi doo, Die Troone ssind üm all boll noh‘,

Merr dann cheiht hee, bedrück un still

Duar’m Booge, rouner noh‘ de Dill,

Villöch, dat hee dä Toan am Ein, Kick hee van oune, doch noch fein‘.

Merr off hee noch ssu‘ lang ouk kick, Bedrööf ssich duar ssin Ouge strick, Offwahl dä Moon‘ rääch kloor diät schiene,

Hee ssüht merr bloos en aul Ruine.

Un de-it üm ouk et Hatte wiäh,

Hee ssüht va’m scheiwen Toan nicks miähr.

Nou fe-ind hee ssich ni’miähr terääch; Verstüart kick hee en aunere Wääch, Ssin Ouch dat strick ees duar de Dill,

 Merr nou steiht üm et Hatte still.Off hee kick trückwats, off  chraaduut,

In der aul Dill doo ssüht et uut, Ees hätt die chanze Ääd chebeöf, Ees wenn hie wahl kei‘ Minsch miähr leef.

Dän Aule rüpp: „Wat üss dat bloos? Wuar dann i‘ Mölm dän Döüwel loos?

Wä fööl, tum chlöönigen Dunnerweer, Ssu‘ ööwer min aul Mölem heer?

Üss dann die chanze Welt verück?“ Dann hüllden hee ssich ees en Stück.

Dä Nuatwääch raaf, tum Froschendiek, Dän ouk boll mit der Ääde chliek,

Lööp hee im Trapp duar aale Stroote. Hee heet ni‘ iähr wirr nohgeloote,

Büss dat hee ni’miähr loupe kuss Un ssich em bittsche rääste moos.

Un ööweraal, woo hee geloupe, Doo luach boll alles ööwer’n Houpe.

Un ööweraal, woo hee ees kick, Wuar alles boll der Ääde chliek.

Bedrööf cheiht hee de Ruhr ‚eraaf Un sseet: „Lüag ick merr wirr im Chraaf.“

Merr ees hee kick de Ruhr ‚erop, Doo pack hee ssich ees an’e Kop

Un rüpp un rüpp: „Ich wäd verück! Doo stoun‘ doch ees die Kettembrück.

Woo üss die Kettembrück chebläöwe? Üss die de Ruhr ‚eraaf chedrööwe?

Ick ssähn merr bloos en Muur va‘ Stein, Üss dat en nöüe Brück am Ein?

Dat mutt me doch en jeeder lote: Dat üss ke-im Brück, dat üss en Strootel“

Dän Aule cheiht bedrück un still De Ruhr ‚erop, dann duar de Dill

Un duar ssin lööf, aul Te-inerstroote Un heet ssin Troone loupe lote.

Hee klimp dä Scharpemberg ‚erop, Ouk doo steiht alles op’e Kop,

Ouk doo ssüht hee die chruate Nuat, Dat ke-in Stein op dän aunere ssuat,

Ouk doo liät alles ööwer’n Houpe, Doo chöff hee ssich noh‘ ees am loupe

Un löp un löp in einem Draaf, Büss op’e Kirkhoff, an ssin Chraaf.

Doo leet hee ssich wirr wacker drin Un sseet: „Ick häb chenooch chessöhn.

Nou ssäg ick min au! Mölm: „chul Naach“! Un schloop, büss an’e Jüngsten Daach.

Cookie Consent Banner von Real Cookie Banner